Beetje klimmen

Het valt reuze mee met het klimmen was mij van te voren verteld. Geen probleem te verwachten. Om me voor te bereiden leek een wandeling door de duinen van Cadzand me wel geschikt. Tenslotte best pittig, op en af zo’n duin. Ietwat bezorgd vroeg ik de morgen van vertrek de man van de gite in Venterol of er veel geklommen moest worden. Zijn gite leek midden in de Alpen te liggen dus leek mijn bezorgdheid mijzelf best gegrond. Hij wuifde met een handgebaar mijn zorgen weg. Welnee met het klimmen viel het mee. Een steile klim naar het volgende de dorp en daarna voornamelijk dalen. Opgewekt en lekker doorstappend begon ik aan de tocht. Na 200 meter stond ik al te hijgen als een oud paard. We bleven stijgen en stijgen. Tot boven de boomgrens. Net toen ik dacht te zullen sterven op een Alp begon de afdaling. Opgelucht, tot de kuiten leken te ontploffen en we gewoon weer aan de volgende klim begonnen.