Ik buig voorover en gil het uit, met gierende uithalen. Kom terughug! Nog eens en nog eens. Ik werp me op de grond en krijs. Mijn jasje plakt op mijn rug. Ik roffel met mijn voeten. Ik snik zo hard ik kan. Wanhopig roep ik dat het nog niet over is en dat het nog maar net begon. Het helpt niet dus gaat er nog een schepje boven op.
Dan krijg ik de slappe lach. Zie mij hier liggen op de grond.
Ik zucht er van als ik opsta. Toneelspelen is echt wel hard werken
Geef een reactie