Hoop

Ergens in de zeventig is ze als ze met stralende ogen vertelt dat ze verliefd is. Een frêle deftige dame, in de weer met gebakjes en thee. Jonger dan ik giechelt ze. We lachen en maken grapjes over een wild en woest liefdesleven.
Nooit was ze getrouwd, er was wel iemand geweest, ze was nog bijna een tiener. Uiteindelijk vond ze hem echt niet aardig.
Haar leven werd opgeslokt door de rechtenstudie, een maatschappelijke carrière en de zorg voor haar ouders.
Nu pas was de vlam in de pan geslagen.
Ze leerde me dat de liefde geen leeftijd kent. Ze is overleden. Gekoesterd, geliefd en omarmd. Tweeennegentig was ze.