Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid weet ik: Als ik zoen ben ik verloren. Nu nog kan ik de illusie van controle en we doen maar wat in stand houden. De aanrakingen licht waar ze dwingend zouden kunnen zijn.
De aarzeling betreft in geen geval de handelingen, vingers vinden ongecompliceerd en zonder twijfelen hun weg op de baantjes van mijn lijf. Doe maar fluister ik alleen voor eigen oren.
Dagenlang nog licht ik op in elk duister.
Geef een reactie