De blinde vrouw met zonnebril placeert een dansje, haar hond zit onder tafel braaf te wachten. Ze draait kleine rondjes in de armen van een man met snor, voorzichtig laveert hij tussen de formica tafeltjes.
De achtentachtig jarige cafébazin zwaait vrolijk met haar armen mee. De muziek komt uit een jukebox, Edith Piaff, Deep Purple en Julian Clerc komen gezellig na elkaar voorbij.
Erna wordt zesenzestig, de pintjes gaan in rap tempo over de toog. Op twee tegen elkaar geschoven stoelen wordt een meisje van een jaar of acht te slapen gelegd. Teder wordt er een kussen onder haar hoofd geschoven.
Elke gast die binnenkomt wordt hartelijk begroet, de cafébazin schuift aan onze tafel. Ze spreekt met woeste mimiek. Al haar rimpels plooien en dalen. Ik versta geen woord, de muziek te hard en het dialect te heftig.
Een koppel met een zwarte hond komt binnen. Ze bestellen witte wijn met Picon. De hond mag los en wurmt zich tussen alle stoelen om zich wellustig te laten liefkozen.
Zuchtend van tevredenheid nip ik van mijn glaasje: Hier kom ik terug.
Geef een reactie