Fata

Vanuit mijn ooghoeken zie ik regelmatig een wit hondje door de kamer rennen. Ik hoor haar nagels op de houten vloer.
Als Het Kindeke de rijst met handenvol over haar linker schouder gooit denk ik ‘dat eet de hond zo wel op’
Voor het naar bed gaan doe ik mijn schoenen terug aan om met Takkie het laatste rondje te doen.
Mijn hersens lopen nog een beetje achter.