Vader

De jeugdherberg vader en moeder hebben dezelfde kleren aan als vorig jaar. De man heeft een Terlenka broek aan, lekker hoog opgetrokken. Mams draagt een gestreept truitje en iets bruinings. Was het nou een rok of een broek? Bepakt en bezakt melden we ons bij de receptie. We krijgen een rondleiding, ik voel hoe mijn arm bij elke stap een paar centimeter langer wordt. We waren hier vorig jaar ook probeer ik ons uit het leiden te verlossen. De vader gaat er niet op in en we maken de hele toer af.

Onder de weg

 

Hup, hang ik de tassen aan de fiets, de banden opgepompt en de ketting gesmeerd. Waar gaat de eerste etappe naar toe vraagt de vriendin die ik voor vertrek snel nog even bel. Naar huis, naar Gent. Ze valt bijna van de stoel van het lachen. Wie fiets er nou naar zijn eigen huis. Nou ik! Het was een wondermooie tocht langs kanalen en door de vlaamse polders. Ik dronk een glas op mijn vertrouwde terras en we lunchten met een kleed op tafel. Méér moet dat niet zijn.

Woest verlangen

Ergens diep in mij nestelt de drang naar avontuur.

If

Als

Er door je botten vloeibaar caramel stroomt

Je adem nog vaag naar pepermunt ruikt

Er in je hart een draak met zilveren schubben woont

Als

Verlangen

Mijn ellebogen rusten op een geknoopt hoogpolig tafelkleed in rood, bruin en groen. Ik probeer mijn hand met de microfoon stil te houden. Doordat ik al een tijd in dezelfde houding zit begint mijn arm te trillen. Het is warm in de kleine kamer en het ruikt naar oude mensen. Op het kleed staat een tas koud geworden koffie. Voor me zit een vrouw, ze heeft wel duizend rimpels. Haar ogen zijn jong gebleven. Ze kijkt me fel aan terwijl ze haar verhaal doet.

Ze ontmoette hem in de laatste weken van de oorlog. Het was de verlegen glimlach van de soldaat die haar liet stralen De manier waarop hij over de drempel stapte, zijn handen die bewogen tijdens het spreken, hoe hij door zijn haar streek, ze is het nooit vergeten. Ze vertelt over een voorzichtige zoen en de wandelingen door de nacht. Spreken deden ze amper. Haar Engels was niet goed en hij sprak geen woord Nederlands.
Toch was er die grote onverklaarbare verbondenheid.

Na tien dagen moest hij verder. Een haastige zoen en de belofte dat zodra de oorlog voorbij was hij terug zou komen.

Ze heeft jaren gewacht, zo zeker van zijn terugkomst.
Eigenlijk wacht ze nog steeds zegt ze, natuurlijk weet ze wel dat hij niet meer zal komen. Er is geen bitterheid, haar hele wezen licht op als ze over hem praat. Zo onwankelbaar haar liefde.

Ik zie de foto’s op de kast van kinderen en kleinkinderen. De buurjongen knikt ze, de drang om een gezin te stichten was groot. Gelukkig kwamen er kinderen. Ze glimlacht en raakt met haar wijsvinger haar tengere borst, maar hij zit altijd hier.

Vrij

 

Sapperdeflap

Ik droom van een bed met gekleurde lappen, een bankje voor mijn deur en koffie in de morgen. Een olielamp die aangaat als het duister komt. De keuken simpel, als er een schaap geroosterd moet worden maak ik wel een vuur, de radio speelt zachtjes of ik hum vals een lied. Ik gooi mijn deur open als het regent en lees gerust een boek.

Tussentijd

Ik stap een uur eerder dan voorzien buiten op de Speelpleinwerking in Antwerpen. Terwijl ik in de auto stap bel ik mijn volgende afspraak: Kan je vroeger? Het zal niet lukken, er is eerst nog iets anders waar ze heen moet. Zo heb ik overwacht twee uur vrij. De radio in de auto gaat een tandje harder en op een andere zender.
Het lijkt wel vakantie, wat zal ik eens gaan doen in de tijd die voor me ligt?
Binnen drie kwartier zit ik op het terras met een netgekochte krant. Ik zucht er van: Wat heerlijk! Nog steeds moet ik nergens heen.
Winkelen besluit ik. Een groene zwembroek, een zwarte tuniek, speelgoedje voor het Kindeke, kaartje en boekje voor de jarige, drie nieuwe onderbroeken, twee hemdjes en een fijne jeans later stap ik innig tevreden met handevol tasjes de winkelstraat uit.
Soms is alles simpel en goed.

Zomer

Met mijn blote voeten door het dorp wandelen, de geur van de zee vroeg op de morgen als de zon een warme dag belooft, zweet tussen mijn borsten, zonnebril op de neus, de deur naar de tuin de hele dag open, de kat van de buren languit op staat, wijn in een beslagen glas, vloeibare botten, verlangen.

Onbestemd

De hele tijd heb ik laats van een onbestemd gevoel. Is er iemand van wie ik hou in nood?  Zal er iets veranderen? Geen idee maar het maakt me onrustig.