geluk
Madame moest nodig bijkletsen met een vriendin. Samen eten is dan altijd goed. Madame ploft neer aan een wilkeurig tafeltje. Zit er op haar servet een lieveheersbeestje. Als een levend klavertje vier zat het dier daar te stralen. Veel te koud eigenlijk voor zo’n kever. Je ziet ze alleen op mooie warme dagen. Niet bij windkracht 7 aan de boulevard van Vlissingen. Een teken? Toeval of gewoon geluk?
onderweg
Onderweg van het werk naar huis is Madame van de fiets gestapt. De klei lag zo uitnodigd en glanzend naakt te zijn. Het rook naar aarde en mest. Het hoofd was leeg net als het land.
Amputatie. In neon knippert het woord rood op. Het hart klopt in de keel en de tranen staan in de ogen. Vijf jaar geleden overleed een van de hartsvriendinnen van Madame. Ernstig ziek. Gelukkig was er tijd om afscheid te nemen. Net ging de telefoon. Een van de andere lieve vriendinnen. Knobbeltje in de borst. Niet goed. Grote kans op genezing zegt de arts. Maar bij Madame slaat de verliesmeter diep uit. Eerst zien dan geloven!
In een witte foute glitterjurk stond Emmylou op het podium in Carré. De koningin van de meerstemmige koortjes. Alleen klonk ze wat rafelig. Ach de laatste avond van een tour door Europa. Het kon de pret niet drukken. Misschien was het allemaal wat routineus maar Colin Linden met zijn dobro joeg zonder moeite gloeiende caramel door de botten. Madame had een mooie plek op het rooie pluche.
helder
Madammen met schone kleedjes, twee kindjes met een ballon en veel vriendelijke mensen. Ze knikten, de auto van Madame mocht voor gaan. Er werd een hand opgestoken en gelachen. De soep die wachtte in De Vooruit en het gouden herfstlicht zette de stad in een warme gloed. Alles was glashelder.
wereld van verschil
Tientallen keren per werkdag wordt deze trap beklommen. De ene keer huppelend omhoog, de andere keer lijkt het de de Mont Blanc. Vandaag begon moeizaam. Het leek wel alsof Madame knie hoog door de stroop moest waden. Ach deed ze maar simpel werk, niet nadenken, alles onder controle dacht ze nog. Tot tijdens de uitzending alles op z’n plek viel. Snel schakelen, live verslagen, een technicus die fijn meewerkte, de presentator die de juiste woorden wist te vinden. De adrenaline stroomde en Madame was gelukkig.
Je ogen uitwrijven en goed kijken, nog eens en nog eens. Een optreden van Lieven Tavernier draag je nog een tijd met je mee. Schuivende snaren, brekende stemmen, buitelende tonen, een hyperventilerende Lieven, een klemmetje in het verkeerde vakje en de verzuchting dat dit echt het allerlaatste optreden van z’n hele leven is. Vanaf het allereerste moment dat Tavernier opkomt ben je in z’n greep. Hij is zo zenuwachtig dat elke stilte pijn doet en de lach van het publiek al snel een hysterische giechel wordt. Zijn teksten grijpen je naar de strot maar zijn toch ook weer zo lichtvoetig dat ze nergens sentimenteel worden. Ach als je hem en zijn zondaars op het podium bezig ziet kan je niks anders dan van ze houden. Gaat dat zien! (Madame zag ze in de Handelsbeurs in Gent)
hap
Onder het schrijven van een logje worden de oorbellen ingedaan. Madame zoekt nog naar een andere panty en mascara moet nog op. Na het werk heeft Madame elke dag wel wat. Vanavond gaat ze naar een concert van Lieven Tavernier. (hij schreef oa de fanfare van honger en dorst en de eerste sneeuw voor Jan de Wilde) Op Dranouter werd zijn concert ook bezocht. Dat zal Madame niet licht vergeten. Ze hield het niet droog. Ze moet wel eerlijk opbiechten dat de emoties niet alleen veroorzaakt werden door de muziek. De entourage en het gezelschap verheugde de feestvreugde aanzienlijk. Vanavond volgt een recensie.
zoet
Een stroperige werkdag werd perfect afgesloten. Lekker eten met vrienden, een glaasje bubbels en zelfgemaakte crème brulee.
einde
Zes is Beer. Tot vandaag ving ze nooit een muis. Vanmorgen, 05.45, lag ie daar onder aan de trap. Nog helemaal gaaf. Beer heeft tenslotte brokjes genoeg. Volmaak. Met roze kussentjes onder de pootjes, snorharen en geloken ogen. Hartstikke dood. De stoeptegelmethode hoefde niet toegepast. Goed zo poes bromde Madame. Wel zielig voor de muis.
Vestje's Weblog 