soul wash
D’r was een extra uitzending en iedereen werkte keihard om te zorgen dat die voor elkaar kwam. Madame ook. Het was d’r eerste extra uitzending. Moeilijk om alle bordjes in de lucht te houden. Met hulp van de collega’s leek het zowaar te lukken. Het kan altijd beter. Maar toen Madame door de prachtige polder huiswaarts fietste was ze toch best tevreden.
machien
Madame gaat wandelen met bejaarde Amerikanen. De straat op om een verslag maken voor radio en tv. Voor de opname moest ze wel de machine van collega C. lenen. Gelukkig mag ze vanmorgen ook nog in de weer met antennes en veel snoeren om live de uitzending in te kunnen komen. Stoer!
Wat zou je doen
als ik danste
op muziek
die jij alleen kon horen
wat zou je doen
als ik struikel
over woorden
waar jij liever niet aan denkt
wat zou je doen
roze bril
Een paar keer per nacht wordt Madame wakker. Onrustige dromen. Een hoofd vol ideeën. Madame moet wachten. De tijd is niet rijp. Wachten is niet de sterkste kant van Madame. Ze houdt van actie, het heft in handen. Toch wacht ze braaf. Op wat komt of niet. Soms komt ze iemand tegen die droom en daad samenbracht. Dan maakt ze snel een foto.
Zegt ze
Ik ervaar de lichtheid van het bestaan. Lang bedekte behoeftes komen voorzichtig bovendrijven. Alleen maar ik en die prachtige man waar ik zo vrolijke van wordt. Die ik aanraak met aandacht. Die me om een hoekje laat denken en een wereld voor me openvouwt die ik niet ken. Niks is meer zeker. Dat is griezelig maar ik geniet er wel van. Ik hoef het leven niet de baas te zijn.
wordt vervolgd denkt ze
takkie
Hond Takkie heeft een akelige wond op de schouder. Onverklaarbaar maar wel lelijk. Van de dierenarts moet er zalf op. Die likt ze d’r steeds af. De dierendokter in wording heeft de oplossing bedacht. Een babytruitje!
innig
Een rondleiding op de faculteit diergeneeskunde stond op het programma. Trots gaf Het Kind uitleg. Ze noemde alle botten van het paard, in het latijn natuurlijk en ze wist het antwoord op een moeilijke vraag van een hogerejaars. Het hoogtepunt was de snijtafel. Tjonge wat heben ze hier gekuist riep Het Kind. “Normaal ruikt het hier vreselijk naar dooie beesten”. Gisteren stond ze er nog tot aan de enkels in een of ander onderdeel van een lang geleden gestorven varken.
Vestje's Weblog 