Verkiezingen

triglav (nationaalpark)

Niet stemmen is geen optie. Opgevoed met het idee dat je je stem niet mag verkwanselen zou ik me vreselijk schuldig voelen. Voorlopig hangt de poster van GroenLinks voor het raam. Géén lid van de club maar deze Europese verkiezingen krijgen ze mijn stem en zullen de socialisten even voor zichzelf moeten zorgen. Het is allemaal de schuld van de crisis. De economische malaise zal aanleiding zijn om minder geld aan het milieu en de natuur te besteden en meer ruimte te bieden aan de industrie om op korte termijn geld te kunnen verdienen. Wat zal er dan gebeuren met de natuurgebieden, de met Europees geld aangelegde wandelpaden en parken ? Ik liep al door menig nationaal park in Europa. In Slovenië bijvoorbeeld het Soca trail langs de rivier de Soca.  Er zitten nog altijd beren in dat gebied. Luid zingend liep ik dagen langs het water en door de bergen. Zingen zou de beren wegjagen. Het hielp wel want ik zag geen beer. Ik hoop dat de groenen met mijn stem het pad kunnen blijven onderhouden. Kan ik er nog eens zingen voor de beer!

Zegt ze

Zegt ze

Ik heb nood aan zien. Driftig stap ik door het leven. Met in het hart een rare onrustige plek. Verdringen, verstandig praten, rationaliseren, het helpt helemaal niks. Midden in de nacht word ik wakker. Half drie op de klok. Het duurt nog lang eer de morgen komt. Ik nestel me in het holletje van het kussen. De slaap wil niet meer komen. Mijn gedachten rennen rondjes. Uit bed voor een beker thee met een koekje. Terwijl ik door de krant van de vorige dag blader en de hond, blij met dit onverwacht geluk,  zich op mijn schoot nestelt neem ik een besluit; Ik stuur een uitnodiging en wacht.

Wordt vervolgd

Jacht

pan

Vandaag geen kikkers maar op zoek in Antwerpen naar een woest aantrekkelijk jurkje; Het kind dan toch. Ik had niks nodig. Geen jurkje gevonden. Toch heel blij geworden. Je komt als sterveling tenslotte niet elke dag een echte god tegen in een straat langs de schelde.

Lokroep

vangst

We gaan af op de lokroep van het mannetje. We horen er sporadisch een. De hopman staat wel regelmatig stil om te vertellen hoe veel van die kikkers er nog zaten vorig jaar of vijf jaar geleden. Toen struikelde je er zowat over. Door het weiland, door stikdonkere weggetjes en af en toe bij mensen in de tuin turen we in het water van de vijvers en putten. Er zijn speciale vallen uitgezet voor kleine waterschepsels. Daar zit vanalles in; Stekelbaars, de grote roofkever, de bruine kikker en de gewone salamander. Zelfs de bijzonder salamander met z’n oranje gevlekte buik wordt gevangen. Maar nergens de boomkikker. Tot de roep wel heel luid tot ons komt. Ergens diep in zo’n put zien we een paar bewegende vlekjes. Dat moet hem zijn. De zaklampen komen er bij en er wordt opgewonden gehumd en instemmend geroepen. Er is iemand die met z’n verrekijker in de donkere plas staat te turen. Ja hoor de boomkikker, kijk de oogjes weerkaatsen het licht. Tevreden zijn we. Maar het zou natuurlijk net zo goed de ZeeKakkeloebes kunnen zijn die we net hebben gezien!

Putje nacht

zoektocht

Tot diep in de nacht werd er gezocht naar boomkikkers rondom nachtelijk Aardenburg.

Als het maar goed zit

haircut

Schicht

vervoermiddel

Patat!

Klein geluk

ritje

Helemaal tevreden omdat je naast het werk nog een leven hebt; Het echte leven. Waar van je gehouden wordt en waar je onbezorgd pret kan maken, je niet zeven zetten vooruit moet schaken. Je hardop “Hotver” kan roepen en een raar dansje kan maken. Waar je neurotische hond kwispelend naar de deur komt als je de sleutel in het slot steekt en je vriendinnen een shirtje voor je meenemen als ze naar de kringloopwinkel gaan en je favoriete chocolade hebben voor bij de thee.

Warme doos

Trainen is goed, slim inkopen is soms beter