Verplaatsing

Terneuzen-Honfleur

De kamer ruikt chemisch naar pas geverfd en nieuwe vloerbedekking. Splinternieuw is alles, behalve het toilet waar nog een smoezelige gelige rand in zit. We zijn uitermate tevreden want de buitenkant van deze Campanille beloofd op het eerste gezicht niet veel goeds. Containers op de toegangswegen, stapels met afgedankte kranen en lappen ouwe meuk zorgen er voor dat ik met een bang hartje de sleutels van de kamers ophaal. De Bouwvakkers met een Oost Europees accent knikken wanneer we de trap naar onze verdieping op gaan.

Nog wat onwennig voegen de leden van deze wandeleditie zich tot een groep. Nieuwe gezichten en ouwe rotten, iedereen is oprecht benieuwd naar de verhalen van elkaar. Het tempo is nog wat onwennig, de een heeft wat meer tijd nodig om op stoom te komen dan de ander. Morgen begint het echte werk, klif op klif af. Vandaag stappen we van het hotel naar het centrum van Honfleur. Met 5 kilometer in de benen zijn we zo gaar als en ei. De hele dag in een busje over de snelweg zoeven is een stuk vermoeiender dan twintig kilometer met je neus in de buitenlucht.

Om negen uur verlang ik al naar mijn bed. En wat een luxe, deze keer hoef ik niet lepeltje lepeltje met mijn wandelcollega. We hebben elk een eigen bed.